Autor: admin

1. „(…) Morze odchodziło bez dokładnych rymów Tak szybko jak gdyby chciało czemuś zaprzeczyć Tak szybko jak gdyby można było czemuś zaprzeczyć Że nie każda rzecz koniecznie musi mieć przyczynę Że dla każdego świat zaczyna się od skutków i że co do krwi Co do spraw istotnych zawsze tylko skutki nigdy przyczyn (…)” Maciej Niemiec, Dieppe dla Joasi Stąd można coś zobaczyć nareszcie. Chociaż nie ma morza, do którego tęsknię, są góry: niewysokie, zarośnięte, błotniste, z nieoczekiwanymi różnokolorowymi odblaskami łupinek i listków na brunatnorudym tle. To są góry bez szczytów, więc nawet nie trzeba się wdrapywać Bóg wie gdzie, by coś zobaczyć, wystarczy iść, spać, jeść niedużo, wrzucić raz po raz kawał drewna do rozżarzonego pyłu, wpuścić do pokoju rzeźwiące powietrze. ...

Niedawno odkryłem urok starego, polskiego kina. Krok po kroku, każda obejrzana minuta zamieniała się w godzinę, każda godzina w zdumienie i zachwyt. Przed oczami przesuwała mi się parada zapomnianych aktorów – dostojnych twarzy pań i panów, zaklętych w brunatnych kliszach. Ruch Wajdy i Zanussiego Nie będę ukrywał, że jestem trochę zły, ponieważ lekceważymy polską kinematografię – szczególnie tę powstałą w okresie PRL. Obecne kino oferuje nam coś z gruntu innego – reżyser od pierwszych chwil musi martwić się o wciągnięcie widza w akcję. Nuda jest śmiertelnym wrogiem – musi się dziać nawet za cenę bezrefleksyjności czy luk w scenariuszu. Zasługującym na szczególną uwagę ruchem w polskiej kinematografii jest Kino Moralnego Niepokoju. Powstałe w 1976 roku z inicjatywy Krzysztofa...

Instalacja "The Portal" Leny Zielińskiej powstała na artystycznym plenerze w Pieńkach. Jest inspirowana pracami Michinori Saigo. Portal jest zbudowany ze znalezionych gałęzi, pomalowanych białą farbą. Dzięki oświetleniu lampami LED, zmienia swój wygląd po zmroku. Praca jest przykładem działalności typu Land Art, czyli ingerencji w pejzaż lub przekształcania jego fragmentu. Efekt nienaturalnej bieli spotęgowanej światłem o chłodnej barwie daje wrażenie odrealnienia, a jednocześnie komponuje się w naturalny krajobraz. Lena Zielińska

Od kilku tygodni można oglądać w kinach najnowszy film Małgorzaty Szumowskiej W imię… Obraz nagrodzony podczas tegorocznego Festiwalu Filmów Fabularnych w Gdyni wywołał burzliwe dyskusje. Zdaje się jednak, że spory wynikają z powierzchownego oglądu, ze zbyt szybkich skojarzeń postaci i scen z nagłówkami gazet i problemami, które rozpalają dziś społeczeństwo. To piękny film. Warto przyjrzeć się choćby trzem jego scenom, co próbuję zrobić w swoim tekście. Ale ponieważ czytanie o tych scenach ujawni przebieg filmowej fabuły, zapewne wcześniej lepiej pójść do kina… W swoim najnowszym filmie W imię… Szumowska na pewno nie mówi w imię jakiejkolwiek ideologii, nie zabiera głosu w imieniu mniejszości seksualnych ani w imieniu kleru. Mówi chyba w imieniu kogoś, kto szuka imienia. A swoje nos...