Charles Bukowski jest bez wątpienia jednym z najciekawszych amerykańskich pisarzy XX wieku. Jest również jednym z tych pisarzy, w przypadku którego nadmiar sławy, szczególnie tej poza literackiej związanej ze sposobem życia, wypaczył odbiór jego twórczości. Poeta z rynsztoka – o Bukowskim trzeba było wiedzieć, ale czy czytać?
Wielokrotnie spotkałem się z cytatami Bukowskiego wyjętymi z kontekstu bądź użytymi w złym kontekście. Najprawdopodobniej większość osób cytujących Bukowskiego nigdy nie czytała nawet jego tekstów. Przez to, niestety, Charlesa Bukowskiego używa się np. do popierania idei, za którymi nie stał. Notatkę tą piszę, aby przybliżyć Wam postać tego autora.
Podróż po Ameryce
Bukowski, poeta i pisarz z Los Angeles, urodzony 1920 r. w Andernach. Syn Niemki i Amerykańskiego żołnierza, który w 1923 r. wrócił do Stanów Zjednoczonych razem z rodziną. Po dwuletniej nauce na Los Angeles City College, Bukowski przeprowadził się do Nowego Jorku, by próbować swoich sił jako pisarz.
Zmuszony wielokrotnymi odrzuceniami tekstów, Bukowski utrzymywał się jako kierowca ciężarówki, listonosz, operator windy czy pomywacz. W 1946. zdesperowany Bukowski rzucił wszystko i wyruszył w trwająca 10 lat podróż po Ameryce w nierozłącznym towarzystwie butelki – a pił wszystko co zawierało alkohol. W 1956 r., bliski śmierci autor powrócił do pisania.
Bard barów
Pierwsze jego teksty pojawiały się w gazetach takich jak Open City czy Los Angeles Free Press. Jego pierwszą książką, wydaną w 1959, był zbiór wierszy „Kwiat, pięść i dziki lament”. Do swojej śmierci wydał blisko 40 książek, wszystkie zakorzenione w przeżyciach tego samotnika i wyrzutka z wyboru.
Charles Bukowski był bardem barów, utożsamiał się ze starożytnymi Rzymianami, którzy na ołtarze wynosili kult szaleństwa oraz przemocy. W książkach takich jak „Wiersze napisane przed wyskoczeniem z ósmego piętra”, „Kwiat, pieść i dziki lament” bądź „Z szynką, raz!” Bukowski osobiście oprowadza czytelnika po najciemniejszych zakamarkach swojej osobowości, używając do tego bardzo bezpośredniego języka.
Alter ego
We większości swoich powieści i opowiadań („Z szynką raz!”, „Faktotum”, „Listonosz”, „Kobiety”, „Hollywood”) Bukowski wciela się w swoje alter-ego: Henrego Chinaskiego – w lumpa, w listonosza, w kobieciarza, w alkoholika i w pisarza…
Jakub Dutkiewicz
Tekst napisany w ramach fakultetu dziennikarskiego