Sztuka

W czwartek 22 października 2015 r., przed wyborami ogólnopolskimi, odbyły się w naszej szkole prawybory do Sejmu RP. Ich wyniki znacznie odbiegały od faktycznych rezultatów wyborów. Wygrała .Nowoczesna, która zdobyła blisko połowę głosów. Dużym poparciem cieszyła się także Platforma Obywatelska, która zdobyła poparcie ponad jednej czwartej głosujących. Uczniowie i nauczyciele oddawali swoje głosy z wielką chęcią. Ich opinie oraz dokładne wyniki wyborów można znaleźć poniżej. Głosowałem na Partię Razem, ponieważ odpowiadają mi ich liberalne poglądy i spojrzenie na świat. 75% podatku dla najbogatszych to dla mnie przesada, jednak i tak nie udałoby im się tego zrealizować, a resztę poglądów mieliśmy dość spójną.  - uczeń IB1 Wybrałam i głosowałam na .Nowoczesną, dla...

Gdy myślimy o słowie „teatr” zazwyczaj przed oczami staje nam obraz eleganckiego miejsca, najczęściej bogato zdobionej sali wypełnionej po brzegi ludźmi, z umiejscowioną w  centralnym punkcie sceną, przed spektaklem zasłoniętą kotarą (w kolorze czerwonym). Okazuje się jednak, że teatr nie musi wcale tak wyglądać. Może mieścić się w starym pałacu połączonym z murowanym spichlerzem i kaplicą. Dokładnie tak jak Ośrodek Praktyk Teatralnych „Gardzienice”. Gdzie diabeł mówi dobranoc Teatr mieści się w pozostałościach XVII-wiecznego kompleksu dworskiego, w oddalonej o 32 kilometry od Lublina wsi Gardzienice, której zawdzięcza swoją nazwę. Jest to miejsce przenikania się wielu ciekawych kultur: polskiej, białoruskiej, ukraińskiej i żydowskiej. Ośrodek Praktyk Teatralnych, bo tak brzm...

"Cloud and the Sea" by Roy Lichtenstein cloud, alone, vapor in the sky lonely, untouched, standing, floating by wishing to exist if she only could over the furious ocean she remains calm even if she is causing that very storm sophisticated, lonely, graceful, white makes the sky on astonishing sight yet no one sees and no one cares sometimes sending, rarely, stares and if they did care, if they do that's not constant - of that she's sure A poem by Klara Białasik

2 kwietnia 2015 roku zmarła w Warszawie reżyserka Barbara Sass. Kilka tygodni temu w ramach spotkań Interdyscyplinarnego Fakultetu Humanistycznego mieliśmy przyjemność zobaczyć jej spektakl, wyreżyserowany na podstawie jednoaktówki Paula Sartre’a „Bez wyjścia”. Po przedstawieniu, dzięki Janowi Gondowiczowi, konsultantowi literackiemu w Teatrze Dramatycznym, spotkaliśmy się z aktorami i reżyserką, nie zdając sobie sprawy, że obejrzeliśmy ostatnie przedstawienie, które Barbara Sass przygotowała. Poniżej relacja z teatru autorstwa Marysi Prokesz, która została napisana kilka dni po obejrzeniu spektaklu. Olga Masiuk – Boga nie ma! – A czy jest ser? Taki dialog zapisał sowiecki szyderca Ilia Ilf. W 1937 roku w Sowietach nie było Boga ani sera. Boga i sera nie było tez w Pa...

Kim był Krzysztof Krauze? [zbyt bezpośrednio, ale nie ma alternatywy] My na pewno tego nie wiemy. [czyżby kropka?] Zdanie tak banalne i mogło by się wydawać jednoznaczne, a jednak jakimś cudem stanowi idealny początek dla długiej dyskusji. Czy ktoś może poznać drugiego człowieka na tyle, aby móc powiedzieć: Wiem, kim był? Czekałam na spotkanie z Tomaszem Wińskim przed salą nr 30 i dotarło to do mnie zupełnie niespodziewanie. Nie może. Pytanie nie powinno brzmieć czy, lecz jak. Zdając sobie całkowicie sprawę z tego, że nawet najbliższe nam osoby, pozostaną dla nas w pewnym stopniu zagadką, wyrabiamy sobie na ich temat opinię, opartą na subiektywnych spostrzeżeniach i urywkach wspólnych wspomnień. Szukanie konkretów w zagmatwanym życiu osoby, która nie może opowiedzieć nam o ...

W Polsce dostępne są dwa przekłady dramatu Samuela Becketta Happy Days. Pierwszy został stworzony przez Mary i Adama Tarnów w 1961 roku pod tytułem Radosne dni. Drugie tłumaczenie opracował Antoni Libera w 1995 i zatytułował Szczęśliwe dni . Intrygujące jest to, że obydwaj mężczyźni znali Becketta osobiście. Adam Tarn od połowy lat 50-tych pozostawał z nim w przyjacielskich stosunkach, a co ciekawe, w 1968 Beckett pomógł Tarnowi uciec z Polski do Kanady przed antysemicką nagonką. Za to Antoni Libera spotkał Becketta prawdopodobnie raz, w 1978 w Paryżu, na kawie, ale jest jego wielkim entuzjastą, przetłumaczył i wydał wszystkie napisane przez niego dramaty, dzięki czemu zasłużył na miano specjalisty. Ze względu na to Szczęśliwe dni są powszechnie znane, a Radosne dni ledwo dostępne. Co ...

Krzysztof Krauze zmarł 24 grudnia 2014 roku. Nie zrobił bardzo wielu filmów fabularnych. Wszystkie, które zrobił, były bardzo ważne. Reżyser W wywiadzie, jaki Kazimiera Szczuka przeprowadziła z nim i z Joanną Kos-Krauze mówił, że swój pierwszy film robił w rozedrganiu, na emocjonalnym haju – pisanie od rana w hotelowym pokoju, po wypaleniu dziesięciu papierosów. A potem przyszedł spokój, cisza, wsłuchiwanie się w siebie. Może w „Papuszy” najmocniej ten spokój jest wyczuwalny. A jednak, jak się zdaje, w każdym filmie Krauzego, a przecież były bardzo różne – „Dług”, „Mój Nikifor”, „Plac Zbawiciela” – czuje się tę linię, która swymi skrajami łączy spokój i rozemocjonowanie. Każdy z tych filmów dotykał bowiem czegoś poruszającego, niepokojąco pulsującego w społecznej tkance i w każdy...

Opis powrotu Abrahama i Izaaka z góry Moria (Tekst opisuje wydarzenia, które odbywają się po tych opisanych w: Rdz. 22.18) A usłyszawszy słowa Boga, Abraham rozradował się, lecz wnet trwoga ogromna go przejęła, gdy prawdziwe zrozumienie czynu, którego chciał się dopuścić, dotarło do niego. Skierował wzrok na syna swojego, Izaaka, który bezwładnie leżał na ziemi spękanej od suszy nawiedzającej tę krainę od czterdziestu już dni i przemówił do niego: „Synu, czyś gotów, by ruszyć w drogę powrotną do Beer-Szeby?” Ten zaś mu nie odpowiedział, bo strach ogarniał jego duszę i ciało. Wtedy Abraham rzekł do sług swoich: „Przynieście wodę ze źródła, aby napoić chłopca i chleb, aby zaspokoić jego głód”, a sam skierował się w stronę Izaaka, pochylił się nad nim i modlił gorliwie do Bog...